Κανένας Κύπριος με στοιχειώδη λογική δεν είναι εναντίον της αναβάθμισης της Κύπρου στο πολιτικό και γεωστρατηγικό στερέωμα. Αρκεί όμως αυτή η αναβάθμιση να είναι ουσιαστική και όχι επίπλαστη. Πιστεύουμε πως όλοι σήμερα αναγνωρίζουν ότι ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης προσπαθεί να πιαστεί από συμβάντα, όπως η σημερινή συνάντηση με τον Πρόεδρο των ΗΠΑ για να δείξει ότι η πολιτική του αναβαθμίζει την Κύπρο.
Παράλληλα, κατάντησε ενοχλητικό να μας λέει κάθε λίγο και λιγάκι ο Πρόεδρος ότι η Κύπρος βρίσκεται στη σωστή πλευρά της Ιστορίας. Διότι αυτό μας είπε την Κυριακή σχολιάζοντας τη συνάντησή του με τον κ. Μπάιντεν. Εκείνο που η πλειοψηφία του κόσμου καταλαβαίνει είναι πως η «σωστή» πλευρά που τοποθέτησε την Κύπρο ο Πρόεδρος, μόνο προβλήματα δημιουργεί στην Κύπρο και αυτή η «σωστή» πλευρά εμπερικλείει και κινδύνους.
Από την άλλη πλευρά, είναι φανερό ότι η αυριανή συνάντηση δεν θα σχετίζεται με το Κυπριακό, που καίει όλους αυτή τη στιγμή εδώ στην Κύπρο. Κακά είναι τα ψέματα, η ατζέντα της σημερινής συνάντησης δεν έχει ανακοινωθεί. Σίγουρα όμως δεν θα σχετίζεται με το Κυπριακό. Άλλωστε, οι πληροφορίες αναφέρουν πως αυτή τη στιγμή οι ΗΠΑ δεν έχουν στις προτεραιότητές τους το Κυπριακό ούτε πρόκειται να αναλάβουν οποιαδήποτε -ακόμα και παρασκηνιακή- δράση. Αναμένουν να γίνει κάτι από πλευράς Ηνωμένων Εθνών, να εμπλακούν οι πλευρές που τους αφορά το Κυπριακό και οι ΗΠΑ να διακηρύξουν την υποστήριξή τους στις διαδικασίες που τυχόν θα αναπτυχθούν. Πάντως, η χθεσινή δήλωση του ΥΠΕΞ ότι μια αναφορά στο Κυπριακό θα έχει συμβολική σημασία, μιλά από μόνη της. Τι θέλει λοιπόν τον Πρόεδρο ο Μπάιντεν; Μα για τι άλλο παρά για την κατάσταση που επικρατεί στη γειτονιά μας;
Κατά την άποψή μας ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας πρέπει να ζυγίσει καλά τα πράγματα και να μη συμπεριφερθεί σαν υποτακτικός της υπερδύναμης. Ξέρουμε ότι στην Κύπρο πολλοί, νιώθοντας ότι η Κύπρος είναι μικρή και αδύναμη, χαίρονται με την υποστήριξη οποιουδήποτε δυνατού, ανεξαρτήτως ανταλλαγμάτων. Όμως τι άλλο μένει στην Κύπρο να κάνει σε σχέση με τις ΗΠΑ; Και δεν μιλούμε για θέματα της καθημερινότητας ή θέματα θεώρησης βίζας κ.λπ. Μιλούμε για θέματα γεωστρατηγικής. Αυτή τη στιγμή η Κύπρος είναι πλήρως υποταγμένη στις ΗΠΑ, κάτι που ξεκίνησε επί Αναστασιάδη. Πολιτικά βρισκόμαστε στη «σωστή» πλευρά του συμμάχου των ΗΠΑ, του Ισραήλ, στη γενοκτονία εναντίον των Παλαιστινίων. Το ίδιο και στο θέμα της Ουκρανίας για το οποίο η Κύπρος πληρώνει μόνο τίμημα. Στρατιωτικά με την άρση του αμερικανικού εμπάργκο όπλων θα αντικαταστήσουμε τον οπλισμό και εξοπλισμό μας με αμερικανικά όπλα κ.ο.κ. Τι άλλο μένει λοιπόν και μάλιστα χωρίς αντάλλαγμα για πίεση -τουλάχιστον- προς την Τουρκία για λύση του Κυπριακού;
