Η ανάμνηση του Μιχάλη Πιτσιλλίδη ζει μέσα από τα έργα του αλλά και μέσα από την αγάπη μας και την εκτίμηση μας, ανέφερε ο ΓΓ του ΑΚΕΛ, Στέφανος Στεφάνου, σε εκδήλωση που οργάνωσε, το βράδυ της Τρίτης, η Επαρχιακή Επιτροπή του κόμματος, προς τιμή του Λεμεσιανού συγγραφέα.
Στην ομιλία του, στην ΠΕΟ Λεμεσού, ο Στέφανος Στεφάνου ανέφερε πως το ΑΚΕΛ αποδίδει μια οφειλόμενη τιμή «σε έναν σπουδαίο άνθρωπο, έναν ακούραστο εργάτη της πένας», προσθέτοντας ότι «ο Μιχάλης Πιτσιλλίδης δίκαια χαρακτηρίστηκε ως ο πατέρας της κυπριακής θεατρικής γραφής».
«Όμως δεν περιορίστηκε μόνο σε αυτό, ήταν και συγγραφέας και ποιητής και με το έργο του ύμνησε την Κύπρο και τον λαό της, δόξασε τα πάθη του, έβαλε καθρέφτη μπροστά από την ομορφιά των ανθρώπων, μα και την ασχήμια των καιρών», συμπλήρωσε.
Πρόσθεσε δε ότι, μέσα από πολλά του έργα, ο Μιχάλης Πιτσιλλίδης «έριξε φως σε ολάκερα κομμάτια της ιστορίας που η κυρίαρχη αφήγηση επέλεξε να αγνοήσει, αφήνοντας έτσι πίσω του μια σπουδαία κληρονομιά για τις επόμενες γενιές».
Ο ΓΓ του ΑΚΕΛ σημείωσε πως ο τιμώμενος ήταν «μια πένα επίκαιρη μα και προφητική, μια πένα που έγραψε για την ιστορία μα και μίλησε για το μέλλον».
Υπενθύμισε ακόμη ότι έγραψε την πρώτη τηλεοπτική σειρά γραμμένη στην κυπριακή διάλεκτο, το «Κατωθκιόν της Μαδαρής», αλλά και την «Οικογένεια Σολομού», «ίσως τα πιο κλασικά έργα του κυπριακού σκετς που προβάλλονταν από το ΡΙΚ».
Ο Μιχάλης Πιτσιλλίδης, συνέχισε, έγραψε και την επιθεώρηση «Κι εσύ λαέ βασανισμένε» για το ανέβασμα της οποίας συνεργάστηκε με τη θεατρική και χορευτική ομάδα της ΠΕΟ Λεμεσού, «σε μια προσπάθεια να δώσει στον λαό κουράγιο και ελπίδα σε μια περίοδο που η Κύπρος μετρούσε πληγές μετά την προδοσία του πραξικοπήματος, την τουρκική εισβολή και την προσφυγιά».
Το δε βραβευμένο από τον ΟΘΑΚ (Οργανισμός Θεατρικής Αναπτύξεως Κύπρου) έργο του «Για ποιον να βρέξει», το 1963, συνέχισε, αναδείκνυε τη σημασία που έχει για την κοινωνική συμπεριφορά του ανθρώπου η αναγνώριση, η φροντίδα και η συμπερίληψη στο κοινωνικό σύνολο.
«Είναι αυτό που σήμερα ονομάζουμε ενσυναίσθηση, που τόσο πολύ απουσιάζει από τις σύγχρονες κοινωνίες», ανέφερε ο ΓΓ του ΑΚΕΛ, προσθέτοντας ότι «ο Μιχάλης Πιτσιλλίδης, αποδεικνύοντας αυτό που έχει λεχθεί για τον προφητικό του λόγο, είχε τονίσει την ανάγκη οι κοινωνίες να είναι συμπεριληπτικές και όλοι μας να διακρινόμαστε από ενσυναίσθηση, να μπαίνουμε στα παπούτσια του άλλου και μέσα από αλληλεγγύη, να βοηθούμε ο ένας τον άλλο».
Το επίσης βραβευμένο «Θεανώ», είπε ο κ.Στεφάνου, προφητικά εστιάζει στην καταστροφή του περιβάλλοντος στον βωμό του οικονομικού κέρδους, ενώ το γραμμένο πριν πέντε δεκαετίες «Τούτη η γη εν δική μας», επίσης προφητικά περιγράφει το δράμα των Κυπρίων αγροτών που έχασαν τη γη τους η οποία πέρασε στα χέρια μεγάλων εταιρειών.
«Τότε ήταν οι γαιοκτήμονες, ήταν οι τοκογλύφοι που έπιαναν τη γη των φτωχών αγροτών, ενώ σήμερα, κάποιοι αφού χρεοκόπησαν τον συνεργατισμό, έρχονται τα διάφορα ταμεία και εταιρείες πιστώσεων μαζί με τις τράπεζες να πιάνουν τα σπίτια του κόσμου», συμπλήρωσε.
Ανέφερε, επίσης, ότι 48 χρόνια μετά την παρουσίαση του «Κράτους του Ττόφαλλου» εύκολα διαπιστώνει κανείς ότι «τα ίδια κακώς έχοντα του κράτους που περιγράφονται, εξακολουθούν και σήμερα να μας ταλαιπωρούν και πολύ φοβάμαι, σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό».
Στην ομιλία του, ο ΓΓ του ΑΚΕΛ μίλησε για τα μηνύματα και άλλων έργων του Μιχάλη Πιτσιλλίδη, ο οποίος, όπως είπε, επέλεξε να πορεύεται πάντα με την αλήθεια «γνωρίζοντας ότι αυτό είναι το καθήκον κάθε πνευματικού ανθρώπου, όποιο κι αν είναι το κόστος που πληρώνει όποιος την αλήθεια μαρτυρεί».
Παραφράζοντας, έξαλλου, την επιτύμβια επιγραφή που επέλεξαν τα παιδιά του, Γιώργος, Λεωνίδας και Άδμητος, «Να σε αγαπούν γι’ αυτά που γράφεις. Όχι να γράφεις για να σε αγαπούν», ο κ. Στεφάνου είπε πως σήμερα, «πολλών, κυρίως πολιτικών, το μοτίβο είναι να λες αυτά που αρέσουν και τελικά να κάνεις αυτά που δεν αρέσουν».
Λέγοντας πως ο Μιχάλης Πιτσιλλίδης αγαπήθηκε από τους ανθρώπους και το έργο του αγκαλιάστηκε επειδή ήταν γνήσιο, ανθρώπινο και αληθινό, ο Στέφανος Στεφάνου τόνισε πως το ΑΚΕΛ αισθάνεται μεγάλη τιμή «που συνεργαστήκαμε, που πορευτήκαμε, που αγωνιστήκαμε με τέτοιους ανθρώπους» και πως «η ανάμνηση του Μιχάλη Πιτσιλλίδη ζει μέσα από τα έργα του αλλά και μέσα από την αγάπη μας και την εκτίμηση μας».
