Η τρεμάμενη φωνή του Χριστοφόρου Μιχαηλούδη, που ξέσπασε σε λυγμούς μιλώντας χθες στο ραδιόφωνο, φανερώνει το μέγεθος του προβλήματος στην Ανόρθωση.
Σε δύσκολη θέση βρέθηκε κι άλλες φορές τα τελευταία χρόνια ο Σύλλογος της Αμμοχώστου, αλλά αυτή τη φορά ίσως τα πράγματα να είναι πολύ πιο δύσκολα, σε σημείο που δεν μπορεί να βρει τα πόδια της με ορατό τον κίνδυνο βαριών ποινών, αφαίρεσης βαθμών. Κρίμα για ένα ιστορικό Σωματείο να φθάνει σ’ αυτό το σημείο. Και γιατί; Απλούστατα γιατί έγινε κάκιστη οικονομική διαχείριση από προηγούμενες διοικήσεις, παράγοντες να λειτουργούν με επιπολαιότητα, με αποτέλεσμα να… πνιγεί οικονομικά η Ανόρθωση.
Το ερώτημα που τίθεται και απασχολεί τον απλό φίλαθλο της Ανόρθωσης, είναι γιατί να αφεθεί να φθάσει σε αυτό το σημείο, στο χείλος του γκρεμού, το Σωματείο. Μα πως, από τη στιγμή που αντί να λέγονται τα πράγματα με το όνομά τους, γινόταν προσπάθεια να ωραιοποιηθούν πράγματα και καταστάσεις. Σε αντίθεση με κάποιους, λίγους, που κατηγορήθηκαν κιόλας, όταν έλεγαν τα πράγματα με το όνομά τους και εξέφραζαν την ανησυχία τους για το που οδηγείται η Ανόρθωση. Τώρα;
Η Ανόρθωση είναι ιστορικό Σωματείο, με κόσμο, που άντεξε σε πολύ δύσκολες καταστάσεις και αυτό θα γίνει και τώρα, όποιες κι αν είναι οι πιθανές επιπτώσεις εάν δεν μπορέσει να ανταποκριθεί οικονομικά. Το ζήτημα είναι και θεωρώ πως είναι λαϊκή απαίτηση, οι υπαίτιοι γι’ αυτή την κατάσταση να λογοδοτήσουν, κι αν έχουν την ευθιξία να πουν έστω ένα συγγνώμη.
