Από τις αρχές του 20ού αιώνα, η Βρετανία αλλά και η Γαλλία είχαν προχωρήσει σε συμφωνίες για το διαμοιρασμό της πετρελαιοφόρου Μέσης Ανατολής σε ζώνες επιρροής, ενώ με απόφαση της Κοινωνίας των Εθνών η Μεγάλη Βρετανία πήρε υπό την εντολή της τα εδάφη της Παλαιστίνης. Παράλληλα, οι Βρετανοί άρχισαν να προωθούν την ιδέα της δημιουργίας ενός Κράτους του Ισραήλ στο έδαφος της ιστορικής Παλαιστίνης και ταυτόχρονα το σιωνιστικό κίνημα προωθεί τη μαζική μετανάστευση Εβραίων εκεί. Μέχρι την αποχώρηση των βρετανικών στρατευμάτων από την Παλαιστίνη, ο εβραϊκός πληθυσμός από 1% που ήταν στις αρχές του 20ού αιώνα έφτασε το 30%, ενώ ταυτόχρονα είχαν αρχίσει και οι πρώτες αραβο-εβραϊκές συγκρούσεις.
1947 Απόφαση ΟΗΕ για την Παλαιστίνη
Η κατάσταση αυτή, σε συνδυασμό με το συγκλονισμό της διεθνούς κοινότητας από τη φρίκη του ναζιστικού Ολοκαυτώματος των Εβραίων, οδήγησε στο Ψήφισμα 181 της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών το 1947 για διαίρεση της γης της Παλαιστίνης και την ίδρυση ενός εβραϊκού και ενός αραβικού κράτους. Οι Εβραίοι, ενώ αποτελούσαν το 1/3 του πληθυσμού, θα έπαιρναν υπό τον έλεγχό τους το 55% του εδάφους, ενώ οι Παλαιστίνιοι που ήταν τα 2/3 θα έμεναν με το 45% της χώρας. Παράλληλα, η Ιερουσαλήμ θα καθίστατο διεθνής πόλη.
1948 Πρώτος Αραβοϊσραηλινός πόλεμος
Την απόφαση του ΟΗΕ ακολούθησε ένα πρωτοφανές κύμα επιθέσεων από σιωνιστικές ομάδες που έσβησαν από το χάρτη πάνω από 500 πόλεις και χωριά της Παλαιστίνης και εκδίωξαν από τα σπίτια τους το 66% του συνολικού πληθυσμού. Ταυτόχρονα, εξαγγέλλεται η ίδρυση του Κράτους του Ισραήλ, ενώ δεν εξαγγέλθηκε Παλαιστινιακό κράτος όπως όριζε το Ψήφισμα 181.
Οι Παλαιστίνιοι εξεγείρονται και οι γειτονικές αραβικές χώρες κηρύσσουν πόλεμο, ενώ οι ισραηλινές δυνάμεις καταλαμβάνουν το 77% του εδάφους. Η Ιορδανία παίρνει υπό τον έλεγχό της τη Δυτική Όχθη, η Αίγυπτος τη Λωρίδα της Γάζας και η Ιερουσαλήμ διχοτομείται σε δυτική υπό ισραηλινή κατοχή και σε ανατολική υπό ιορδανική. Πάνω από 750.000 Παλαιστίνιοι ξεριζώθηκαν από τα πάτρια εδάφη τους και κατέφυγαν στη Γάζα, την Ιορδανία, τον Λίβανο και τη Συρία. Για τους Παλαιστίνιους, η τραγωδία του ξεριζωμού έμεινε στην ιστορία ως η αποφράδα μέρα της «Νάκμπα», δηλαδή της «Καταστροφής».
1967 Ο Πόλεμος των 6 ημερών
Τον Ιούνιο του 1967 ο ισραηλινός στρατός επιτίθεται ταυτόχρονα κατά της Αιγύπτου, της Συρίας και της Ιορδανίας. Ο πόλεμος διαρκεί έξι μέρες και έχει ως αποτέλεσμα τον υπερδιπλασιασμό των εδαφών του Ισραήλ, ενώ μισό εκατομμύριο Παλαιστίνιοι γίνονται ή ξαναγίνονται πρόσφυγες. Ο ΟΗΕ αντιδρά με το Ψήφισμα 242, το οποίο απαιτεί άμεση αποχώρηση των Ισραηλινών από τα κατεχόμενα. Η εφαρμογή του συγκεκριμένου ψηφίσματος ακόμη εκκρεμεί…
1987 Η πρώτη Ιντιφάντα – εξέγερση
Μετά από 20 χρόνια πλήρους κατοχής, ξεσπά στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη η Ιντιφάντα. Μόνα όπλα των Παλαιστινίων οι πέτρες, ενώ οι ατσάλινες ορδές του ισραηλινού στρατού κτυπούν στο ψαχνό. Μόνο τους πρώτους μήνες της Ιντιφάντα σκοτώθηκαν πάνω από 1.000 Παλαιστίνιοι.
1993 Συμφωνία του Όσλο
Η πλευρά των Παλαιστινίων προχωρεί σε ιστορικούς συμβιβασμούς και με την παρέμβαση των ΗΠΑ υπογράφεται η συμφωνία του Όσλο, με την οποία αποφασίζεται η σταδιακή αποχώρηση των ισραηλινών στρατευμάτων από τη Δυτική Όχθη και τη Λωρίδα της Γάζας. Αναγνωρίστηκε επίσης το δικαίωμα των Παλαιστινίων να ελέγχουν τα του οίκου τους στις αστικές περιοχές της Δυτικής Όχθης και της Λωρίδας της Γάζας με τη δημιουργία της Παλαιστινιακής Αρχής.
Παράλληλα, όμως, η Συμφωνία του Όσλο προέβλεπε ότι εντός 5 χρόνων θα διευθετούνταν όλα τα θέματα, προκειμένου να τερματιστεί η ισραηλινή κατοχή και να λυθεί το ζήτημα των 4 εκατ. Παλαιστινίων προσφύγων. Όχι μόνο δεν συνέβησαν αυτά, αλλά οι ισραηλινές κυβερνήσεις άρχισαν να αυξάνουν τα κονδύλια για την ανέγερση εποικισμών στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη.
2000 Ξεσπά η δεύτερη Ιντιφάντα
Οι διαπραγματεύσεις που ακολουθούν δεν οδηγούν πουθενά. Μετά την προκλητική ενέργεια του τότε αρχηγού της ισραηλινής αντιπολίτευσης, Αριέλ Σαρόν, να επισκεφτεί το τέμενος Αλ-Ακσά, τον ιερότερο μουσουλμανικό τόπο της Ιερουσαλήμ, ξεσπά η δεύτερη Ιντιφάντα που μέσα σε μερικές μέρες μετρά δεκάδες νεκρούς. Το Ισραήλ απαντά με συντριπτική βία, κατεδαφίσεις σπιτιών και αποκλεισμούς.
Ο αγώνας για αναγνώριση
Το Νοέμβριο του 2012 η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ παραχώρησε στην Παλαιστίνη καθεστώς κράτους παρατηρητή μη μέλους του Οργανισμού. Σήμερα, τα 146 από τα 193 κράτη-μέλη του ΟΗΕ, μεταξύ των οποίων και η Κύπρος, έχουν αναγνωρίσει το Παλαιστινιακό κράτος.
7 εκατομμύρια Παλαιστίνιοι πρόσφυγες
Σήμερα, επτά εκατομμύρια Παλαιστίνιοι πρόσφυγες είναι διαμοιρασμένοι ανά τον κόσμο. 1,4 εκατομμύρια πρόσφυγες ζουν σε προσφυγικούς καταυλισμούς στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη, την Ιορδανία, τη Συρία και το Λίβανο.
Από το 1967, το Ισραήλ εποικίζει με ραγδαίους ρυθμούς τα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη, με τη βίαιη απομάκρυνση των Παλαιστινίων από τις εστίες τους και την κατεδάφιση των σπιτιών τους. Οι συλλήψεις, οι φυλακίσεις, οι τραυματισμοί και οι δολοφονίες Παλαιστινίων από τις ισραηλινές δυνάμεις ασφαλείας αποτελούν καθημερινότητα, ενώ ταυτόχρονα οι Παλαιστίνιοι υφίστανται τη βία των εξτρεμιστών εποίκων. Στόχος του Ισραήλ είναι με τον εποικισμό να καταστήσει και πρακτικά αδύνατη τη δημιουργία ενός ανεξάρτητου και βιώσιμου Παλαιστινιακού κράτους.
Ο εποικισμός αποτελεί έγκλημα πολέμου και το Ισραήλ δέχεται την κριτική της διεθνούς κοινότητας, ακόμα και ορισμένων από των συμμάχων του.
Γάζα, η ανοιχτή φυλακή… πριν την 7η Οκτωβρίου 2023
Το 2005 το Ισραήλ ανακοίνωσε τη «μονομερή αποχώρησή» του από τη Λωρίδα της Γάζας. Στην πράξη, κλιμακώθηκε η ασφυκτική καταπίεση των Παλαιστινίων της Γάζας από το Ισραήλ, με πρόσχημα τη νίκη της Χαμάς στις εκλογές του 2006. Το Ισραήλ από το 2007 απέκλεισε -από ξηρά, θάλασσα και αέρα- τη Γάζα φυλακίζοντας ουσιαστικά 2,3 εκατ. Παλαιστίνιους μέσα σε ένα κομμάτι γης 365 τ.χλμ. Οι ελλείψεις σε καύσιμα, οι διακοπές του ηλεκτρισμού για 18 έως 22 ώρες την ημέρα, η μόλυνση του νερού –95% του υπόγειου νερού της Γάζας δεν είναι πόσιμο– και οι καταστραμμένες υποδομές αποτελούν την καθημερινή πραγματικότητα. Οι κάτοικοι της Γάζας στερούνται το στοιχειώδες ανθρώπινο επίπεδο ζωής.
![]( "Η ιστορία πίσω από τον ξεριζωμό και την καταπίεση του παλαιστινιακού λαού")
Αμερικάνικα δολάρια για την πολεμική μηχανή του Ισραήλ
,
Η ισραηλινή επιθετικότητα σε βάρος των Παλαιστινίων και άλλων λαών της περιοχής βασίζεται στη στρατιωτική του υπεροχή, περιλαμβανομένου του πυρηνικού οπλοστασίου του. Υπολογίζεται ότι το 49% του προϋπολογισμού του Ισραήλ δαπανάται σε στρατιωτικούς εξοπλισμούς. Παράλληλα, έχει την απεριόριστη πολιτική, οικονομική και στρατιωτική στήριξη από τις ΗΠΑ. Από της ίδρυσής του το Ισραήλ έλαβε στρατιωτική βοήθεια από τις ΗΠΑ ύψους $121 δις χωρίς να υπολογίζονται όσα πήρε από 7/10/2023.
Ελιές, σύμβολο αγώνα
Οι ελιές είναι το σήμα κατατεθέν της παλαιστινιακής γης και κομμάτι της παλαιστινιακής πολιτιστικής κληρονομιάς. Συμβολίζουν την επιμονή των Παλαιστινίων και τον αγώνα τους ενάντια στον ξεριζωμό τους. Ισραηλινοί έποικοι κόβουν τα δέντρα με αλυσοπρίονα και περιχύνουν τους κορμούς τους με δηλητήριο, θεωρώντας πως έτσι θα ξεριζώσουν τους Παλαιστίνιους από τη γη τους.
Η κατοχή του νερού
Στην Παλαιστίνη, η λειψυδρία έχει και πολιτικά αίτια. Από το 1967, το Ισραήλ ελέγχει πλήρως τις υδάτινες πηγές καταπατώντας το διεθνές δίκαιο. Το Ισραήλ εκμεταλλεύεται πάνω από το 90% των υδάτινων πόρων για χρήση αποκλειστικά από τους Ισραηλινούς και διαθέτει λιγότερο από 10% για χρήση από τους Παλαιστίνιους.
Πολιτικοί κρατούμενοι και παιδιά στα μπουντρούμια του Ισραήλ
Από το 1967, χωρίς να προσμετράται η περίοδος από τον Οκτώβρη του 2023 μέχρι σήμερα, εκτιμάται ότι 750.000 Παλαιστίνιοι έχουν συλληφθεί από τις ισραηλινές στρατιωτικές δυνάμεις εντός του κατεχόμενου Κράτους της Παλαιστίνης. Αυτός ο αριθμός αποτελεί περίπου το 20% του συνολικού πληθυσμού και 40% του ανδρικού πληθυσμού στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη.
Πέραν των 8.000 παιδιών Παλαιστινίων συνελήφθησαν και κρατήθηκαν από το 2000, παρά τις πρόνοιες της Σύμβασης του ΟΗΕ για τα Δικαιώματα του Παιδιού. Τον Ιούνιο, 246 παιδιά παρέμεναν σε ισραηλινές φυλακές.
Γενναίες δυνάμεις της ειρήνης μέσα στο Ισραήλ
Στο εσωτερικό του Ισραήλ υπάρχουν γενναίες φωνές που υψώνονται απέναντι στο μιλιταρισμό των ισραηλινών κυβερνήσεων και τον σοβινιστικό εξτρεμισμό μιας μεγάλης μερίδας της κοινωνίας. Είναι το Κομμουνιστικό Κόμμα του Ισραήλ, οι προοδευτικές και φιλειρηνικές δυνάμεις, οι Ισραηλινοί αντιρρησίες συνείδησης που αρνούνται να ενσωματωθούν στην πολεμική μηχανή της χώρας τους και άλλες φωνές που συνειδητοποιούν ότι όσο συνεχίζεται η κατοχή, η ειρήνη δεν θα μπορέσει ποτέ να στεριώσει.
