Το γεγονός ότι το κεφάλαιο προσπαθεί να μονιμοποιήσει τα κέρδη που αποκόμισε από τις μειώσεις μισθών και ωφελημάτων κατά την οικονομική κρίση, ότι η ανάπτυξη στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στην εντατικοποίηση της εργασίας, καθώς και ότι οι παρατηρούμενες αυξήσεις δεν αντισταθμίζουν την αναδιανομή του εισοδήματος που πραγματοποιήθηκε σε βάρος των εργαζομένων μετά το 2015, επεσήμανε η Γ.Γ. της ΠΕΟ κατά την παρουσίαση της 21ης έκθεσης του Ινστιτούτου Εργασίας (ΙΝΕΚ- ΠΕΟ) αναφορικά με την Οικονομία και την Απασχόληση για το 2024.
Όπως ανέφερε στην ομιλία της η Σωτηρούλα Χαραλάμπους, το εισόδημα αναδιανέμεται σε βάρος της μισθωτής εργασίας, σημειώνοντας πως η κερδοφορία με κριτήριο την απόδοση πάγιου κεφαλαίου βρίσκεται σε επίπεδο 70% ψηλότερο από το επίπεδο του 2010. «Μόνο κατά το ήμισυ οι μειώσεις του κόστους εργασίας μεταφράστηκαν σε αύξηση της ανταγωνιστικότητας τιμής», πρόσθεσε, σημειώνοντας ότι το κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος σε τρέχουσες τιμές είναι ελάχιστα αυξημένο, 6% σε σύγκριση με το 2010, ενώ σε χώρες όπως την Ισπανία και την Πορτογαλία η αύξηση είναι από 20% ως 25%.
Τόνισε επίσης ότι ένας στους τέσσερις μισθωτούς είναι χαμηλόμισθος, επισημαίνοντας την «παγίδα επισφάλειας αν δεν υπάρξουν συνδικαλιστικές και κρατικές επεμβάσεις».
Η Σ. Χαραλάμπους επεσήμανε πως τα ευρήματα αυτά ουσιαστικά καταδεικνύουν και τη σημασία που έχουν οι διεκδικητικές προτεραιότητες που καθόρισε η ΠΕΟ για το μέλλον της μισθωτής εργασίας, όπως η κάλυψη της πλειοψηφίας των ιδιωτικών υπαλλήλων από συλλογικές συμβάσεις και η δημιουργία αξιοπρεπούς κατώτατου μισθού.
Όπως σημείωσε, από τα στοιχεία της έκθεσης αναδεικνύεται «η προσπάθεια του κεφαλαίου για μονιμοποίηση των κερδών που αποκόμισε την περίοδο της οικονομικής κρίσης μέσα από την υποτίμηση της εργασίας με τις μειώσεις μισθών και ωφελημάτων και τη διεύρυνση των αρρύθμιστων μορφών εργασίας και των επισφαλών εργαζομένων. Πρόσθεσε ότι όπως φάνηκε κατά την πρόσφατη σύγκρουση στη βιομηχανία μπετόν, «είναι προφανές ότι το κεφαλαίο προκειμένου να μη διαταραχθεί η ψηλή κερδοφορία και η υπερσυσσώρευση κερδών, προσπαθεί τις περικοπές και τις μειώσεις που αναγκαστικά δέχτηκαν οι εργαζόμενοι μέσα στην κρίση να τις μονιμοποιήσει, αμφισβητώντας και υπονομεύοντας με αυτόν τον τρόπο πρακτικές και ρυθμίσεις οι οποίες υπήρχαν για χρόνια στη ρύθμιση των όρων απασχόλησης».
Ένα άλλο σημείο που αναδεικνύεται, σύμφωνα με τη Σ. Χαραλάμπους, είναι «η απροθυμία του κεφαλαίου να επενδύσει παραγωγικά τα κέρδη που αποκόμισε από τις μειώσεις του εργατικού κόστους. Και εδώ αναδεικνύεται ακόμα ένα ζήτημα καθοριστικό για την εργασία. Η ανάπτυξη στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στην εντατικοποίηση της εργασίας, στις αυξημένες ώρες εργασίας, στην ένταξη στην εργασία νέων ομάδων εργαζομένων με χαμηλούς μισθούς».
Γιάννης Κακαρής
