Είναι προφανώς κοντόφθαλμο να βάζει μια χώρα όλα τα αβγά της σε ένα καλάθι, δήλωσε στη «Χαραυγή» ο εκπρόσωπος Τύπου του ΑΚΕΛ, Γιώργος Κουκουμάς, ιδιαίτερα όταν μιλούμε για το καλάθι του Τραμπ και του Νετανιάχου που συνιστούν απειλή για την ανθρωπότητα. Σημειώνει ακόμα ότι η θέση της Τουρκίας για δύο κράτη και αναγνώριση «κυριαρχικής ισότητας» δυσκολεύει την επανέναρξη διαπραγματεύσεων για το Κυπριακό, τονίζοντας, όμως, ταυτόχρονα ότι και οι «νέες ιδέες» που προβάλλουν στελέχη του ΔΗΣΥ αποτελούν αμφισβήτηση της προοπτικής της ομοσπονδίας. Για τις πρόσφατες εξαγγελίες του Προέδρου Χριστοδουλίδη επεσήμανε πως η εντύπωσή του είναι ότι ο κόσμος θα μείνει και φέτος με τα λόγια και τα ευχολόγια.
Συνέντευξη στον Μιχάλη Μιχαήλ
Η Κύπρος βρίσκεται σε ένα πλέγμα όπου σημειώνονται συγκρούσεις, αλλαγές και ανακατατάξεις συνόρων. Ανησυχεί το ΑΚΕΛ από αυτή τη ρευστή κατάσταση;
Είναι πραγματικά επικίνδυνη η εικόνα και η πορεία του σύγχρονου κόσμου. Κοχλάζει από συγκρούσεις, ανταγωνισμούς και μια πρωτόγνωρη στρατιωτικοποίηση, η οποία εκτείνεται σε όλες τις ηπείρους. Το χορό βέβαια σέρνουν οι ΗΠΑ. Με τη νέα τους κυβέρνηση περνούν σε νέα επίπεδα κυνισμού και επιθετικότητας, προκειμένου να υπερασπιστούν την αμερικανική ηγεμονία στον πλανήτη που απειλείται από την ορμητική άνοδο της ΛΔ Κίνας. Το κυριότερο όμως είναι οι υπαρξιακοί κίνδυνοι που απειλούν τους λαούς του κόσμου. Πράγματα που πιστεύαμε ότι η σύγχρονη ανθρωπότητα τα άφησε πίσω της -γενοκτονίες, πυρηνικά, ο κίνδυνος για ένα νέο παγκόσμιο πόλεμο- είναι ξανά στο προσκήνιο.
Αυτό το σκηνικό πρέπει να προβληματίζει διπλά τη χώρα μας. Κράτη όπως η Κύπρος -που βασίζει την ύπαρξη και τον αγώνα της στο διεθνές δίκαιο και όχι στη δύναμη των όπλων- είναι πάντα οι πρώτοι χαμένοι όταν δεν μένει τίποτα όρθιο από το διεθνές δίκαιο, όταν μιλά μόνο η ισχύς των όπλων και του πολέμου, όταν υπονομεύεται ο ΟΗΕ και οι δομές του.
Γι’ αυτό είναι προβληματικό που η κυβέρνηση δεν συγκινείται να τοποθετηθεί στα μεγάλα διεθνή ζητήματα. Δεν είναι δυνατόν να συντελείται επί ένα χρόνο δίπλα μας μία γενοκτονία και να μη λέει κουβέντα. Δεν είναι δυνατόν να εξαγγέλλει ο Τραμπ την ολοκλήρωση της εθνοκάθαρσης στη Γάζα και η κυβέρνηση να κατάπιε τη γλώσσα της.
Όλη αυτή η κατάσταση και το γεγονός η Τουρκία είναι απασχολημένη με το Συριακό και το Κουρδικό, κρίνετε ότι είναι υποβοηθητική στην επανέναρξη συνομιλιών;
Το πρόβλημα δεν έγκειται στο ότι η Τουρκία έχει άλλες ασχολίες και μέτωπα, αλλά στην αξίωσή της για λύση δύο κρατών και αναγνώριση «κυριαρχικής ισότητας». Αυτό είναι το πρώτο και κύριο εμπόδιό μας στην προσπάθεια να σπάσει το αδιέξοδο και να ξαναμπούμε στις ράγες για λύση αρχών στο Κυπριακό.
Βέβαια, στην εξίσωση έχουμε κι άλλες προκλήσεις. Έχουμε τις διάφορες «νέες ιδέες» -συνήθως βρετανικής κοπής- που εισηγούνται να μοιράσουμε την απόσταση ανάμεσα στα δύο κράτη και τη ΔΔΟ, κάτι που αναπόφευκτα θα καταλήξει σε διχοτομικές/συνομοσπονδιακές λύσεις. Έχουμε, ακόμα, ηγετικά στελέχη του ΔΗΣΥ να αμφισβητούν την προοπτική της ομοσπονδίας, με άλλους να δηλώνουν από το βήμα της Βουλής ότι τέλειωσε η ΔΔΟ και άλλους να γράφουν βιβλία για να πείσουν τον κυπριακό λαό ότι ο «νέος ρεαλισμός» είναι να αποδεχθούμε τη διχοτόμηση.
Εμείς είμαστε σαφείς. Οτιδήποτε μας απομακρύνει από τη βάση λύσης του Κυπριακού, το διαπραγματευτικό κεκτημένο και το Πλαίσιο Γκουτέρες, φέρνει πιο κοντά την οριστική διχοτόμηση. Είτε απευθείας είτε μέσω της παράτασης του αδιεξόδου.
Σύμφωνα με δηλώσεις του ίδιου του ΠτΔ, ουσιαστικά η Κύπρος έχει παραδοθεί στον έλεγχο των ΗΠΑ και του Ισραήλ. Όντως αυτές οι ενέργειες διασφαλίζουν την ασφάλεια της Κύπρου; Το να βάζουν τα αβγά σε ένα καλάθι είναι ορθή πρακτική;
Είναι προφανώς κοντόφθαλμο να βάζει μια χώρα όλα τα αβγά της σε ένα καλάθι. Συμφέρει, άραγε, στην Κύπρο να διαλύσει οριστικά τις σχέσεις της με τη Ρωσία και την Κίνα;
Είναι όμως κι εξαιρετικά επικίνδυνο όταν μιλούμε για το καλάθι του Τραμπ και του Νετανιάχου που συνιστούν απειλή για την ανθρωπότητα. Οι μεν ΗΠΑ έφτασαν στο σημείο να απειλούν την εδαφική ακεραιότητα της Δανίας και του Καναδά -δύο ιδρυτικών μελών του ΝΑΤΟ- και άλλων κρατών. Το δε Ισραήλ είναι εδώ και δεκαετίες κατοχική δύναμη και πλέον είναι το κράτος-δράστης της πρώτης γενοκτονίας του 21ου αιώνα. Αυτοί θα προστατεύσουν την Κύπρο;
Ταυτόχρονα, η παροχή από την κυπριακή κυβέρνηση υποδομών και διευκολύνσεων στους στρατούς των ΗΠΑ και του Ισραήλ εμπλέκει την Κύπρο στις συγκρούσεις της περιοχής και καθιστά το κυπριακό έδαφος στόχο. Γι’ αυτό το ΑΚΕΛ λέει και ξαναλέει ότι η εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης Χριστοδουλίδη είναι παιχνίδι με τη φωτιά. Βέβαια, σε αυτή την πολιτική έχουν ευθυγραμμιστεί όλοι, πλην ΑΚΕΛ. Δηλαδή τα συγκυβερνώντα κόμματα, ο Συναγερμός και το ΕΛΑΜ που διακινούν την ψευδαίσθηση ότι με την υποταγή σε ΗΠΑ, Ισραήλ και ΝΑΤΟ, ενισχύεται η ασφάλεια και ο ρόλος της Κύπρου. Θα έλεγα μόνο το εξής: Η «προστασία» που παρέχουν οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ μοιάζει περισσότερο με την προστασία που πουλά ο υπόκοσμος.
Η κυβέρνηση Χριστοδουλίδη κλείνει σε λίγες μέρες 2 χρόνια διακυβέρνησης. Κατά διαστήματα έχουμε εξαγγελίες κυρίως επικοινωνιακού χαρακτήρα παρά ουσιαστικού. Θα λέγατε ότι αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό της κυβέρνησης;
Κατ’ ακρίβεια το χαρακτηριστικό της κυβέρνησης είναι ότι στον κόσμο μοιράζει εξαγγελίες και αλλού μοιράζει χατίρια και εξυπηρετήσεις. Η κυβέρνηση βρίσκει εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ όταν θέλει να γλιτώσει τις τράπεζες και τους μεγαλοεπιχειρηματίες από φόρους, όταν χαρίζει το ΦΠΑ σε «επενδυτές» της χρυσής βίζας, όταν δίνει κρατικό χρήμα σε χρεωμένες ποδοσφαιρικές εταιρίες, όταν χρηματοδοτεί με τα λεφτά των φορολογούμενων Κυπρίων ακόμα και τα όπλα του Ζελένσκι της Ουκρανίας. Αλλά ποτέ δεν έχει χρήματα για τους φοιτητές, τη στεγαστική πολιτική, τους συνταξιούχους, τους μονογονιούς, τη μεσαία τάξη.
Όποιος είδε την παρουσίαση του κ. Χριστοδουλίδη για το 2025, καταλαβαίνει ότι ο κόσμος θα μείνει και φέτος με τα λόγια και τα ευχολόγια. Ούτε λέξη δεν είπε για την ακρίβεια και τη φτώχεια. Ούτε λέξη για τις τράπεζες που γονατίζουν τα νέα ζευγάρια και τις μικρές επιχειρήσεις ή για το σαρωτικό ξεπούλημα ακίνητης ιδιοκτησίας σε πλούσιους ξένους, που κατέστησε τις πόλεις της ελεύθερης Κύπρου οικονομικά απρόσιτες για στέγη για τον μέσο Κύπριο. Ούτε λέξεις, ούτε πράξεις βεβαίως.
Ο κ. Χριστοδουλίδης πρέπει να καταλάβει ότι με την επικοινωνία και το πολιτικό μάρκετινγκ δεν θα πάει μακριά. Αν θέλει να βελτιώσει πραγματικά τη ζωή των Κυπρίων, πρέπει πρώτα από όλα να αναμετρηθεί με τις τεράστιες αντιφάσεις κι ανισότητες που υπάρχουν στην οικονομία και την κοινωνία της Κύπρου.
Η χώρα έχει τον υψηλότερο ρυθμό ανάπτυξης στην ΕΕ, αλλά οι μισθοί είναι κολλημένοι σε επίπεδα της περασμένης δεκαετίας. Η χώρα είχε το 2024 την καλύτερη χρονιά στα χρονικά του τουρισμού -με τεράστια κέρδη για την ξενοδοχειακή βιομηχανία- αλλά σήμερα πολλοί ξενοδόχοι καταπατούν τη συλλογική σύμβαση και δεν αποδίδουν όσα οφείλουν στους εργαζόμενους. Εντούτοις, η κυβέρνηση δεν προχωρεί ακόμα και σε απλές κινήσεις που διεκδικεί το ΑΚΕΛ, όπως είναι η μείωση του ΦΠΑ στο ρεύμα στο 9% και η τροποποίηση του διατάγματος για τον κατώτατο μισθό, ώστε να επεκταθεί η ΑΤΑ σε όλους τους χαμηλόμισθους του ιδιωτικού τομέα.
Τον Ιούνιο το ΑΚΕΛ θα πραγματοποιήσει το συνέδριό του. Αυτό το συνέδριο θα είναι και μια προσπάθεια ανασύνταξης δυνάμεων ενόψει των βουλευτικών εκλογών;
Το 2025 είναι μια χρονιά στοίχημα. Βρισκόμαστε στο κατώφλι των 100 χρόνων του ΚΚΚ-ΑΚΕΛ και ένα χρόνο πριν από τη μάχη των βουλευτικών εκλογών. Το 2025 και το 24ο Συνέδριο του ΑΚΕΛ θέλουμε να γίνει σταθμός για την ανασύνταξη του κόμματος και την αντεπίθεση της Αριστεράς. Και αυτόν το στόχο υπηρετούμε με αλλαγές, με τομές, με πρωτοβουλίες. Με οδηγό την ιδεολογία και την ιστορία του ΑΚΕΛ που επιτάσσουν τόλμη, ανανέωση, εξωστρέφεια και αποφασιστικότητα.
Πρέπει να πω ότι ακόμα και μέσα στο αντίξοο, για την Αριστερά, πολιτικό τοπίο φτάνουν μηνύματα ελπιδοφόρα. Για παράδειγμα, η ΕΔΟΝ -η νεολαία και το μέλλον της κυπριακής Αριστεράς- έφτασε φέτος τα 7 χιλιάδες μέλη, που είναι ο μεγαλύτερος αριθμός μελών εδώ και δέκα χρόνια. Αυτό δείχνει την προοπτική και το δρόμο. Ο τόπος πάντως χρειάζεται ένα ισχυρό και μαχητικό ΑΚΕΛ, δύναμη για την Κύπρο και το λαό. Και είμαστε αποφασισμένοι να το πετύχουμε.
