Με αφορµή την 8η του Μάρτη, ∆ιεθνή Ηµέρα της Γυναίκας, το Ευρωκοινοβούλιο συζήτησε τον «Χάρτη πορείας για τα δικαιώµατα της γυναίκας» που ετοίµασε η Επιτροπή. Η συζήτηση επικεντρώθηκε στον ρόλο της ΕΕ στη διαφύλαξη και την προώθηση των δικαιωµάτων των γυναικών, καθώς και στις αρχές και τα µέτρα που προτείνονται.
Βασικά ζητήµατα που ηγέρθηκαν αφορούν την εφαρµογή της σχετικής ευρωπαϊκής νοµοθεσίας σε τοµείς όπως η καταπολέµηση της βίας κατά των γυναικών, η βελτίωση της ίσης εκπροσώπησης των φύλων στα διοικητικά συµβούλια επιχειρήσεων, τα δεσµευτικά µέτρα για τη διαφάνεια των αµοιβών, αλλά και η ανάγκη ίσης συµµετοχής των γυναικών στην οικονοµία και την κοινωνία, συµπεριλαµβανοµένης της πολιτικής, καθώς και ο αντίκτυπος της αλλαγής της πολιτικής δυναµικής στα θέµατα ισότητας των φύλων.
Το 2025 η πρόοδος στα θέµατα ισότητας δεν επιβραδύνεται απλώς, αλλά δέχεται επίθεση. Τα δικαιώµατα των γυναικών αντιµετωπίζουν παγκόσµια αντίδραση, και ακόµη και εντός της ΕΕ η εκπροσώπηση και η νοµική προστασία υποχωρούν.
Οι πρόσφατες ευρωπαϊκές εκλογές του 2024 σηµείωσαν µια ανησυχητική οπισθοδρόµηση: για πρώτη φορά στην ιστορία το µερίδιο των γυναικών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο µειώθηκε. Αυτό είναι µια κλήση αφύπνισης και συνέπεια της ανόδου πολιτικών δυνάµεων που δεν έχουν δεσµευτεί για ισότητα. Χρειάζεται αποφασιστική δράση για να διασφαλισθεί η ίση πρόσβαση σε ηγετικές θέσεις και για να ενισχυθούν οι πολιτικές που καταρρίπτουν τα εµπόδια για τις γυναίκες στην πολιτική.
Η υιοθέτηση του Οδικού Χάρτη για τα ∆ικαιώµατα της Γυναίκας καθορίζει ένα µακροπρόθεσµο πρόγραµµα µε βασικές αρχές και στόχους πολιτικής για µια Ευρώπη µε µεγαλύτερη ισότητα των φύλων. Η επερχόµενη στρατηγική για την ισότητα των φύλων µετά το 2025 θα βασιστεί σε αυτόν τον Οδικό Χάρτη.
Η ευρωβουλευτής της Αριστεράς Irene Montero Gil τόνισε κατά τη διάρκεια της συζήτησης: «Ζούµε σε δύσκολους καιρούς όπου µια πατριαρχική αντίδραση επιτίθεται στη φεµινιστική πρόοδο σε όλο τον κόσµο. Όπως, όµως, λέει η Angela Davis, ο φεµινισµός είναι ένα κίνηµα άπειρης ελπίδας που µας δίνει την απαραίτητη δύναµη για να προχωρήσουµε τους κοινωνικούς µετασχηµατισµούς, ώστε οι γυναίκες να ζήσουν τη ζωή τους χωρίς πατριαρχική βία.
Ας αναλογιστούµε πώς θα ήταν ο κόσµος χωρίς πατριαρχία. Θα ήταν ένας κόσµος απαλλαγµένος από τη βία κατά των γυναικών, ένας κόσµος στον οποίο κάθε γυναίκα θα µπορεί να αποφασίσει για το σώµα της, ένας κόσµος στον οποίο όλες εµείς οι γυναίκες θα έχουµε εγγυηµένα τα σεξουαλικά και αναπαραγωγικά µας δικαιώµατα».
