Ο Αντωνάκης Γιωργαλλά Κώτσιου έφυγε από τη ζωή πριν ένα χρόνο περίπου, στις 27 Μαρτίου 2024, σε ηλικία 75 ετών.
Η κηδεία του τελέσθηκε στην εκκλησία Αποστόλου Βαρνάβα στον συνοικισµό Καµάρες την Παρασκευή 28 Μαρτίου 2024. Η µαζική προσέλευση στην κηδεία τόσο των συγχωριανών του από την ιστορική Κώµα του Γιαλού όσο και κατοίκων των Καµάρων και γενικά της Λάρνακας ήταν ενδεικτική του πόσο ολοκληρωµένος άνθρωπος ήταν, τόσο στα χρόνια ζωής του στο χωριό του αλλά και µετά τον ξεριζωµό, εδώ στη Λάρνακα.
Ο Αντωνάκης είναι γέννηµα της Κώµας του Γιαλού. Παντρεύτηκε τη συγχωριανή του Νάσω Νεοφύτου Ανδρέα και µαζί απέκτησαν τέσσερα παιδιά -τους Μάριο, Ανδρέα, Τάσο και Κατερίνα.
Θυµάµαι τη δραµατική φτώχεια της οικογένειάς του, µιας εκ των φτωχότερων µαζί µε άλλες. Ο πατέρας του, Κώτσιος, ασχολείτο µε τη γεωργία των λιγοστών χωραφιών του, οργώνοντάς τα µε αλέτρι µε δύο ισχνά αδύνατα βόδια. Τα πέντε παιδιά της Κατερίνας και του Κώτσιου ήταν ο Βασίλης, ο Κυριάκος, ο Μιχαλάκης, ο Γιώργος και το αλησµόνητο παιδί του Λαϊκού Κινήµατος, µέλος της ΠΕΟ, Αντωνάκης. Τρία από τα αδέλφια του Αντωνάκη, ο Βασίλης, ο Κυριάκος, ο Μιχαλάκης, πέθαναν στην Αγγλία. Εν ζωή βρίσκεται πλέον µόνο ο Γιώργος (τον λέγαµε «το Γιωρκούι του Κώτσιου») που διαµένει στη Λάρνακα.
Ο Αντωνάκης άφησε εποχή µε τη δυναµική και θαρραλέα δράση του κατά την προπραξικοπηµατική περίοδο. Ήταν ένας από τους φρουρούς του οικήµατος των Λαϊκών Οργανώσεων –έργο των κτιστών αδελφών Ττοφαρή, µε εθελοντική προσφορά δεκάδων άλλων µελών και φίλων της Αριστεράς. Όπως λέει ο αδελφός µου Ηλίας Ττοφαρής: «Ο Αντωνάκης γύριζε τη νύχτα µέσα στο χωριό και παρακολουθούσε τα ακροδεξιά στοιχεία, οπαδούς της ΕΟΚΑ Β’, έως ότου αποχωρήσουν και µετά να πάει στο σπίτι του».
Εργάσθηκε ως εργάτης µε τον παπά µου στις οικοδοµές -είχε δυνατή σωµατική διάπλαση- ενώ αργότερα ανέλαβε τον χειρισµό εκσκαφέα. Εργάσθηκα και εγώ µαζί του στα κτίσµατα ως εργάτης.
Το καλοκαίρι του 1974 η προδοσία έφερε την τουρκική εισβολή και η οικογένειά του πήρε τον δρόµο χωρίς επιστροφή της προσφυγιάς. Έζησε από τότε τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του στη Λάρνακα και στον συνοικισµό Καµάρες.
Ήταν ένα έντιµο φιλολαϊκό παιδί. Εδώ στη Λάρνακα πολύς κόσµος µιλούσε για τη φιλανθρωπική του προσφορά. Πολλές φορές, όταν έκανε δουλειές για φτωχές οικογένειες, δεν δεχόταν αµοιβή. Εργάσθηκε και εθελοντικά για την ανέγερση της εκκλησίας των Καµάρων, όπως µας θύµισε ο ιερέας της εκκλησίας µιλώντας στην κηδεία του, όπου µίλησα κι εγώ για 4 – 5 λεπτά ως µικρό επικήδειο.
Αυτά τα λίγα λόγια για τις αθάνατες πράξεις του φίλου µου συναγωνιστή Αντωνάκη.
• Στη µνήµη του Αντωνάκη έγινε εισφορά €50= από τον υπογράφοντα στη «Χαραυγή».
Γιαννάκης Ττοφαρή
