Με ισχυρά μηνύματα ενότητας, μνήμης και αντίστασης στον εθνικισμό, πραγματοποιήθηκε την σήμερα , Κυριακή 13 Απριλίου στο Δάλι η εκδήλωση τιμής για τους ηρωομάρτυρες της ελληνοτουρκικής φιλίας, Ντερβίς Αλί Καβάζογλου και Κώστα Μισιαούλη. Κεντρικός ομιλητής ήταν ο Γενικός Γραμματέας της Κ.Ε. του ΑΚΕΛ, Στέφανος Στεφάνου, ο οποίος υπογράμμισε τη διαχρονική αξία της θυσίας τους και ανανέωσε τη δέσμευση για συνέχιση του αγώνα για επανένωση της Κύπρου.
60 χρόνια από τη δολοφονία Καβάζογλου και Μισιαούλη
Ο Στέφανος Στεφάνου υπενθύμισε πως φέτος συμπληρώνονται 60 χρόνια από τη δολοφονία των δύο αγωνιστών από την εθνικιστική τουρκοκυπριακή οργάνωση ΤΜΤ. Τόνισε πως η θυσία τους εξακολουθεί να εμπνέει και να καθοδηγεί τους αγώνες του ΑΚΕΛ και του Λαϊκού Κινήματος για ειρήνη και συμβίωση.
Ενάντια στον εθνικισμό και τη μισαλλοδοξία
Ο Γ.Γ. του ΑΚΕΛ επεσήμανε τις ευθύνες τόσο του τουρκοκυπριακού όσο και του ελληνοκυπριακού εθνικισμού, υπογραμμίζοντας πως και οι δύο τάσεις προωθούν τον διχασμό και αρνούνται τη συνδιαχείριση της κοινής πατρίδας. «Ο εθνικισμός έχει διαφορετικά χρώματα αλλά την ίδια γλώσσα: του φόβου και του μίσους», ανέφερε χαρακτηριστικά
Σαφές μήνυμα προς όσους τιμούν τον Γρίβα
Ο Στέφανος Στεφάνου δεν παρέλειψε να καταδικάσει τις προσπάθειες ηρωοποίησης του Γρίβα και της ΕΟΚΑ Β΄, κάνοντας λόγο για ντροπή και προσβολή στη μνήμη των θυμάτων της εισβολής. «Το μισοφέγγαρο της κατοχής είναι το μνημείο του Γρίβα», σημείωσε.
Υπέρ της λύσης και της ειρηνικής συνύπαρξης
Ο Γ.Γ. του ΑΚΕΛ επανέλαβε τη θέση υπέρ της επανένωσης της Κύπρου με λύση διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας, με πολιτική ισότητα, χωρίς ξένους στρατούς και εγγυήτριες δυνάμεις. Κάλεσε την ελληνοκυπριακή πλευρά να επιμείνει στη συμφωνημένη βάση λύσης και στην επανέναρξη των διαπραγματεύσεων από το σημείο που διακόπηκαν.
«Η ειρήνη είναι επιλογή»
Κλείνοντας την ομιλία του, ο Στεφάνου τόνισε πως η θυσία των Καβάζογλου και Μισιαούλη δεν ανήκει στο παρελθόν, αλλά δείχνει τον δρόμο για το μέλλον. «Η ειρήνη δεν είναι όνειρο, είναι επιλογή. Και αυτή η επιλογή ξεκινά από εμάς», δήλωσε με έμφαση, στέλνοντας το μήνυμα: Kıbrıs’ta Barış engellenemez – «Η ειρήνη στην Κύπρο δεν μπορεί να εμποδιστεί».
Ομιλία Γενικού Γραμματέα ΚΕ ΑΚΕΛ Στέφανου Στεφάνου στην εκδήλωση μνήμης και τιμής των ηρωομαρτύρων της ελληνοτουρκικής φιλίας
Εξήντα χρόνια συμπληρώθηκαν φέτος από τον Απρίλιο του 1965, όταν η τουρκοκυπριακή εθνικιστική, ακροδεξιά οργάνωση ΤΜΤ δολοφόνησε τα στελέχη του ΑΚΕΛ, Ντερβίς Αλί Καβάζογλου και Κώστα Μισιαούλη.
Εξήντα χρόνια μετά η μνήμη τους παραμένει ζωντανή. Οι Καβάζογλου και Μισιαούλης είναι εδώ ανάμεσά μας, συνοδοιπόροι και συμμέτοχοι στους αγώνες μας. Φροντίζουμε εμείς στο ΑΚΕΛ και στο Λαϊκό Κίνημα γι’ αυτό. Με τις εκδηλώσεις μνήμης και τιμής που κάθε χρόνο πραγματοποιούμε. Με τους αγώνες και τις συνεχείς προσπάθειές μας για επίτευξη λύσης στο Κυπριακό. Με τη δράση μας υπέρ της ειρηνικής συμβίωσης με τους Τουρκοκύπριους συμπατριώτες μας, οι οποίοι βρίσκονται ξανά μαζικά στους δρόμους για να υπερασπιστούν την κοσμικότητα της κοινότητάς τους από τις συνεχιζόμενες προσπάθειες της Τουρκίας για ισλαμοποίηση των κατεχομένων.
Συνοδοιπόροι και συμμέτοχοι στους αγώνες μας είναι επίσης οι Φαζίλ Οντούρ Σελλά, Αχμέτ Γιακγιά, Χασάν Αλί, Αχμέτ Ιμπραήμ, Αϊχάν Χικμέτ, Αχμέτ Γιουρκάν και γενικότερα όλα τα θύματα της δολοφονικής δράσης της ΤΜΤ.
Με τη δράση της η ΤΜΤ προσπαθούσε να φιμώσει κάθε φωνή υπέρ της συνεργασίας των δύο κοινοτήτων. Αυτή η δράση εντάθηκε ακόμα περισσότερο, όταν ως αποτέλεσμα των διακοινοτικών συγκρούσεων του 1963-‘64 μεγάλος αριθμός Τουρκοκυπρίων υποχρεώθηκε να εγκλειστεί σε θύλακες. Εκεί, ζώντας σε άθλιες συνθήκες, οι Τουρκοκύπριοι είχαν να αντιμετωπίσουν την καταπιεστική, τρομοκρατική δράση της ΤΜΤ.
Αλλά και στην ελληνοκυπριακή πλευρά η εθνικιστική δράση κλιμακώθηκε εκείνη την περίοδο. Οι διακοινοτικές συγκρούσεις νεκρανάστησαν τον ανεδαφικό και, πλέον, επικίνδυνο στόχο της ένωσης με την Ελλάδα. Η ακροδεξιά, εθνικιστική δράση κορυφώθηκε με την ίδρυση της ΕΟΚΑ Β’ από τον Γρίβα. Τον ολετήρα της Κύπρου, τον οποίο δεξιά και ακροδεξιά ανταγωνίζονται ποιος θα τιμήσει και θα μνημονεύσει περισσότερο. Το είπαμε πολλές φορές, θα το επαναλάβω και τώρα: δεν χρειάζονται μνημεία για τον Γρίβα. Το μισοφέγγαρο της κατοχής στον Πενταδάκτυλο αποτελεί αδιάψευστο μάρτυρα των αποτελεσμάτων της δολοφονικής και προδοτικής δράσης του. Είναι η ΕΟΚΑ Β’ που χέρι με χέρι με τη χούντα των Αθηνών έφεραν τον Αττίλα στην Κύπρο, υλοποιώντας τους ΝΑΤΟϊκούς σχεδιασμούς.
Είναι ντροπή και παραλογισμός να τιμάται ένας προδότης της πατρίδας του. Είναι, ταυτόχρονα, προσβολή στη μνήμη αυτών που θυσιάστηκαν για να αντιμετωπίσουν τον φασισμό και την εισβολή της Τουρκίας, προσπαθώντας να αποτρέψουν την κατοχή. Είναι προσβολή για τους αγνοούμενους, τους πρόσφυγες, τους εγκλωβισμένους, τους παθόντες της τουρκικής εισβολής και κατοχής.
Ο τουρκοκυπριακός και ο ελληνοκυπριακός εθνικισμός έχουν διαφορετικά χρώματα και διαφορετική εθνική καταγωγή, αλλά μιλούν την ίδια γλώσσα. Τη γλώσσα του φόβου, της μισαλλοδοξίας και της σύγκρουσης. Και οι δύο εθνικισμοί φανατικά αρνούνται την κοινή πατρίδα και θεωρούν αδιανόητο Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι να τη συνδιαχειρίζονται. Ο ελληνοκυπριακός εθνικισμός φωνάζει ότι η Κύπρος είναι ελληνική. Ο τουρκοκυπριακός εθνικισμός επιμένει ότι η Κύπρος είναι τουρκική.
Εμείς απαντούμε: η Κύπρος ανήκει στον λαό της, Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους. Αυτό άλλωστε προνοεί το Σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας που καθορίζει ότι το κυπριακό κράτος είναι δικοινοτικό. Όσοι αμφισβητούν αυτό το αναντίλεκτο γεγονός, ένα πρέπει να έχουν υπόψη: Δεν μπορούμε να επικαλούμαστε επιλεκτικά και κατά πώς μας συμφέρει το ίδιο το Σύνταγμά μας. Και πολύ περισσότερο, δεν πρέπει να υποτιμούμε το γεγονός ότι η Τουρκία στηρίζει τη γενικότερη προπαγάνδα της στο Κυπριακό στον ισχυρισμό ότι οι Ελληνοκύπριοι σφετερίζονται δήθεν την Κυπριακή Δημοκρατία. Αυτός ο ισχυρισμός τροφοδοτείται από θέσεις του τύπου «η Κύπρος είναι ελληνική», ανεξαρτήτως των προθέσεων αυτών που το φωνάζουν.
Απέναντι σ’ αυτή τη συμμετρία του μίσους των δύο εθνικισμών, στέκονται μορφές όπως ο Ντερβίς Αλί Καβάζογλου και ο Κώστας Μισιαούλης. Δύο άνθρωποι που ανήκαν σε διαφορετικές κοινότητες, αλλά μοιράζονταν μια κοινή πεποίθηση: ότι Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι μπορούν όχι απλώς να συνυπάρχουν στο πλαίσιο της κοινής τους πατρίδας και να συμβιώνουν αρμονικά, αλλά να συνδιαχειρίζονται κιόλας το κυπριακό κράτος. Γι’ αυτές τις πεποιθήσεις τους -που η κυπριακή Αριστερά τις έχει στο κέντρο της πολιτικής της- πλήρωσαν με την ίδια τη ζωή τους, δολοφονημένοι από εκείνους που έβλεπαν τον «άλλο» πάντα ως εχθρό.
Είναι βαθύ μάθημα της ιστορίας μας ότι οι εθνικισμοί, όσο κι αν δείχνουν διαφορετικοί, μοιάζουν τρομακτικά μεταξύ τους. Και ότι το θάρρος να δεις τον άλλο ως συμπατριώτη και συναγωνιστή κι όχι ως απειλή, παραμένει πάντα η πιο δύσκολη –αλλά και η πιο ελπιδοφόρα– επιλογή.
Εμείς στο ΑΚΕΛ, μαζί με χιλιάδες άλλους προοδευτικούς συμπατριώτες μας –Ελληνοκύπριους, Τουρκοκύπριους, Μαρωνίτες, Αρμένιους και Λατίνους– συνεχίζουμε στον δρόμο του κοινού αγώνα για την Κύπρο την ειρηνική, την επανενωμένη στο πλαίσιο της διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας με πολιτική ισότητα, την απαλλαγμένη από ξένους στρατούς και βάσεις, την πατρίδα που θα αγκαλιάζει με στοργή και αγάπη όλα της τα παιδιά.
Εμείς στο ΑΚΕΛ συνεχίζουμε στον δρόμο της λύσης του Κυπριακού. Ειδικά στη φάση που διερχόμαστε, έχοντας απέναντι την τουρκική πλευρά η οποία ανοιχτά πλέον επιμένει για λύση δύο κρατών. Με φόντο αυτή την κατάσταση, η ελληνοκυπριακή πλευρά οφείλει να είναι ξεκάθαρη και συνεπής στη συμφωνημένη βάση λύσης. Οφείλει να επιμένει σε επανέναρξη των διαπραγματεύσεων από το σημείο που διακόπηκαν το 2017. Ξεκάθαρα και χωρίς αμφισημίες οφείλει έμπρακτα να δηλώνει την ετοιμότητά της για διαπραγμάτευση των εκκρεμούντων θεμάτων του Πλαισίου Γκουτέρες, διαφυλάσσοντας ως κόρη οφθαλμού όλες τις συγκλίσεις.
Συμπατριώτισσες, συμπατριώτες,
Η δολοφονία των Καβάζογλου και Μισιαούλη δεν έσβησε το όραμα της ελεύθερης και ενωμένης κοινής πατρίδας. Αντίθετα. Το έκανε φλόγα! Κι αυτή η φλόγα συνεχίζει να πυρπολεί τις καρδιές μας. Συνεχίζει να διεγείρει τις συνειδήσεις μας ιδιαίτερα στην περίοδο που διανύουμε με την ακροδεξιά και τον εθνικισμό να σηκώνουν κεφάλι.
Η θυσία των συντρόφων μας δεν είναι παρελθόν. Δείχνει τον δρόμο που άνοιξαν οι σύντροφοί μας και μας καλεί να συνεχίσουμε να τον διαβαίνουμε ανεξαρτήτως δυσκολιών.
Η θυσία τους μας υπενθυμίζει πως δεν μπορούμε να συμβιβαστούμε με τη διχοτόμηση. Και δεν πρόκειται να συμβιβαστούμε!
Η θυσία τους μας καλεί να κρατούμε ανοιχτή την προοπτική της λύσης και να εντείνουμε τον αγώνα για την κοινή πατρίδα.
Μας καλεί να συνεχίσουμε να καλλιεργούμε την πεποίθηση ότι τούτο το νησί «το πικρό, το γλυκό, το τυραγνισμένο» -όπως το περιγράφει ο Ρίτσος- ανήκει σε εμάς τους Κυπρίους και όχι σε ξένους κηδεμόνες και εγγυητές.
Από εδώ στο Δάλι όπως κάθε χρόνο τέτοιες μέρες, οι φωνές των Ντερβίς Αλί Καβάζογλου και Κώστα Μισιαούλη μάς θυμίζουν: η ειρήνη δεν είναι όνειρο, είναι επιλογή! Και η επιλογή αυτή ξεκινά από εμάς.
Συνεχίζουμε με τους αγώνες μας!
Συνεχίζουμε με τις γροθιές υψωμένες και τη φωνή μας στεντόρεια!
Η ειρήνη στην Κύπρο δεν μπορεί να εμποδιστεί!
Kıbrıs’ta Barış engellenemez
Ζήτω η Κύπρος μας!
Ζήτω ο λαός μας!
