Παρά τη μικρή μείωση της ανεργίας, η κυπριακή αγορά εργασίας εξακολουθεί να χαρακτηρίζεται από βαθιά δομικά προβλήματα και εκτεταμένες αντιφάσεις.
Τα τελευταία στοιχεία που έδωσε χθες στη δημοσιότητα η Στατιστική Υπηρεσία Κύπρου αποκαλύπτουν μια πραγματικότητα που απέχει πολύ από τις αισιόδοξες δηλώσεις κυβερνητικών παραγόντων.
Παρόλο που οι κενές θέσεις εργασίας αυξάνονται, η ανεργία –ιδίως η μακροχρόνια και η δομική– παραμένει σχεδόν αμετάβλητη, ενισχύοντας τη συνολική εικόνα αδιεξόδου για χιλιάδες εργαζόμενους και νέους στην Κύπρο.
Πιο αναλυτικά, το ποσοστό των κενών θέσεων εργασίας ανήλθε στο 2,9% για το πρώτο τρίμηνο του 2025, με συνολικά 13.524 ανοιχτές θέσεις –αυξημένες κατά 295 (2,2%) σε σχέση με το αντίστοιχο τρίμηνο του 2024 και κατά 527 (4,1%) σε σχέση με το προηγούμενο τρίμηνο. Οι τομείς με τα υψηλότερα ποσοστά κενών θέσεων είναι:
• Τέχνες, διασκέδαση και ψυχαγωγία (6,9%),
• Υπηρεσίες εστίασης και καταλύματα (5,2%), και
• Μεταφορές και αποθήκευση (4,5%).
Πρόκειται σε μεγάλο βαθμό για θέσεις χαμηλής αμοιβής, επισφαλείς, εποχιακές ή μερικής απασχόλησης, με εξαντλητικά ωράρια και ελάχιστες κοινωνικές παροχές. Δεν είναι τυχαίο που πολλοί άνεργοι απορρίπτουν τέτοιες συνθήκες. Αυτό που ορισμένοι παρουσιάζουν ως «έλλειψη διάθεσης για εργασία», στην πραγματικότητα είναι απώλεια αξιοπρέπειας και εμπιστοσύνης σε μια εργοδοτική αγορά που τιμωρεί την ανάγκη.
Σύμφωνα με τα εποχικά διορθωμένα στοιχεία, οι εγγεγραμμένοι άνεργοι στο τέλος Μαΐου 2025 ήταν 9.708 άτομα, ενώ η Έρευνα Εργατικού Δυναμικού καταγράφει 26.161 ανέργους και ποσοστό ανεργίας 5,0% (4,5% για τους άνδρες και 5,7% για τις γυναίκες).
Αναζητούν χέρια χωρίς φωνή και σώματα χωρίς δικαιώματα
Η φαινομενική αντίφαση μεταξύ αύξησης των κενών θέσεων και σταθερής ανεργίας δεν είναι συγκυριακή. Είναι δομική και συνειδητή συνέπεια ενός εργασιακού μοντέλου που στηρίζεται στη φθηνή, ευέλικτη και αναλώσιμη εργασία. Οι εργοδότες δεν αναζητούν απλώς προσωπικό. Αναζητούν χέρια χωρίς φωνή, σώματα χωρίς δικαιώματα. Και η κυβέρνηση δεν παρεμβαίνει ουσιαστικά. Αντιθέτως, με την απουσία ρυθμίσεων και ελέγχων, γίνεται συμμέτοχη στη διάβρωση της εργασιακής αξιοπρέπειας.
Kωνσταντίνος Ζαχαρίου
