«Οι περισσότεροι από εμάς δεν βρίσκουμε πια λόγια, δεν ξέρουμε πώς να περιγράψουμε αυτό που συμβαίνει στη Γάζα. Είναι πρωτόγνωρο. Έχουμε 2,2 εκατομμύρια ανθρώπους που είναι εκτεθειμένοι σε ανελέητους βομβαρδισμούς, πείνα, δίψα και βροχή και χειμώνα.
Δεν γνωρίζω καμία άλλη περίπτωση στη σύγχρονη ιστορία όπου τα νοσοκομεία, τα ασθενοφόρα και οι εργαζόμενοι στον τομέα της Υγείας να έχουν δεχθεί επίθεση με τέτοια βαρβαρότητα. Είναι φρικτό, είναι οδυνηρό. Περισσότεροι από 300 γιατροί, νοσηλευτές και παραϊατρικοί έχουν σκοτωθεί στη Γάζα μέχρι σήμερα.
Πού είναι οι κυρώσεις κατά των εγκλημάτων πολέμου του Ισραήλ; Πού είναι οι κυρώσεις κατά της κατοχής της Παλαιστίνης; Πού είναι οι κυρώσεις εναντίον αυτών των αποτρόπαιων επιθέσεων στην υγειονομική περίθαλψη πολιτών στη Γάζα;»
Mads Gilbert, Νορβηγός γιατρός
«Ακόμα και όταν δεν γίνονταν μάχες έξω, ο ήχος που άκουγες στο βάθος ήταν τα κλάματα των παιδιών στο νοσοκομείο. Παιδιά ακρωτηριασμένα, παιδιά με εγκαύματα, που μπορεί να είχαν χάσει τους γονείς τους. Παιδιά που πάθαιναν κρίσεις πανικού, γιατί ο σωματικός πόνος σού θυμίζει τη βόμβα που άλλαξε τη ζωή σου για πάντα. Η μυρωδιά του αίματος είναι αφόρητη.
Δεν έχω ξαναζήσει κάτι παρόμοιο. Υπάρχουν κάποια κοινά χαρακτηριστικά σε όλους τους ασθενείς που είδα εκεί. Σκούρο, σχεδόν καμένο δέρμα, επειδή όλη μέρα είναι εκτεθειμένοι στον ήλιο. Απώλεια βάρους επειδή η τροφή είναι λιγοστή. Τα μαλλιά τους έχουν ασπρίσει από το άγχος αυτών των μηνών πολέμου. Και όλοι έχουν ανέκφραστα πρόσωπα. Πρόσωπα που απεικονίζουν την απώλεια, τη θλίψη… Είναι άνθρωποι που έχουν χάσει τα πάντα.
“Μου λείπουν τα μικρά πράγματα περισσότερο από το διαλυμένο μου σπίτι. Οι φωτογραφίες της μητέρας μου που πέθανε πριν από χρόνια, η κούπα του καφέ μου…” μου είπε ένας ασθενής. “Έχω να πιω ένα ποτήρι φρέσκο νερό εδώ και μήνες. Τι είδους ζωή είναι αυτή;” με ρώτησε ένας άλλος ασθενής».
Davide Musardo, Ψυχολόγος των Γιατρών Χωρίς Σύνορα
«Είχα πάει στη Γάζα για πρώτη φορά τον Μάρτιο. Όταν επέστρεψα τον Σεπτέμβριο, δεν αναγνώριζα τίποτα… Ήταν μόνο πολλά χαλάσματα, πολλή σκόνη, δεν υπήρχαν άνθρωποι. Δεν μας επιτράπηκε να πάρουμε τίποτα μαζί μας, παρά μόνο τρόφιμα και προμήθειες –ακόμη και σαπούνι– για προσωπική χρήση.
Εργάστηκα στο νοσοκομείο Nasser από τις 13 Σεπτεμβρίου έως τις 8 Οκτωβρίου. Ούτε καν τα βασικά είδη πρώτης ανάγκης –ακόμη και αποστειρωμένα γάντια, γάζες, ρόμπες– δεν ήταν διαθέσιμα. Το Ισραήλ έχει διαλύσει το σύστημα υγείας της Γάζας».
Ana Jeelani, Ορθοπεδικός Χειρουργός στο Λίβερπουλ
«Αυτό που είδα στο νοσοκομείο Αλ Ακσά στην κεντρική Γάζα ήταν “απόλυτη σφαγή”. Πολλοί σοβαρά τραυματίες δεν μπορούσαν να νοσηλευτούν, επειδή το νοσοκομείο ήταν υπερφορτωμένο, ενώ δεκάδες άψυχα σώματα μέσα σε λευκούς νεκρικούς σάκους είχαν συγκεντρωθεί σε μία αίθουσα».
Τζέμα Κόνελ, Ανθρωπιστική Υπηρεσία του ΟΗΕ
«Η ομάδα του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας άκουσε σπαρακτικές αφηγήσεις από το ιατρικό προσωπικό και θύματα. Παιδί έχασε όλη του την οικογένεια στο βομβαρδισμό του καταυλισμού. Νοσηλεύτρια του νοσοκομείου υπέστη την ίδια απώλεια, όλη της η οικογένεια σκοτώθηκε. Ο αριθμός των ασθενών που διακομίζονται στο νοσοκομείο ξεπερνά κατά πολύ τις δυνατότητές του. Πολλοί δεν θα βγουν ζωντανοί από τις αίθουσες αναμονής».
Τέντρος Αντανόμ Γκεμπρεέσους, Επικεφαλής του Οργανισμού Υγείας του ΟΗΕ
«Υπάρχει απίστευτος θάνατος και πόνος. Περισσότεροι από 120.000 άνθρωποι στη Γάζα, στη συντριπτική τους πλειοψηφία γυναίκες και παιδιά, έχουν σκοτωθεί ή τραυματιστεί από τις 7 Οκτωβρίου, ως αποτέλεσμα των συνεχών ισραηλινών επιθέσεων. Πέρα από όσους έχουν ακρωτηριαστεί ή σκοτωθεί από τους ισραηλινούς βομβαρδισμούς, σχεδόν ένα εκατομμύριο Παλαιστίνιοι έχουν ξεριζωθεί ξανά.
Η παρεμπόδιση της ανθρωπιστικής βοήθειας συνεχίζεται ενώ το Ισραήλ εξακολουθεί να κρατά εγκλωβισμένους χιλιάδες Παλαιστινίους. Χιλιάδες οικογένειες που έχουν βρει καταφύγιο στη Ντέιρ αλ-Μπάλαχ ζουν σε συνθήκες συνωστισμού, χωρίς αποχέτευση, με πρόσβαση σε μόνο 0.7 λίτρα νερό το άτομο ανά ημέρα. Οι διανομές τροφίμων γίνονται περιστασιακά και οι κάτοικοι κατήγγειλαν εύρος προβλημάτων υγείας, όπως ηπατίτιδα Α, δερματικές παθήσεις και αναπνευστικές ασθένειες».
Φόλκερ Τουρκ, Ύπατος Αρμοστής του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα
«Από τις 7 Οκτωβρίου 2023 το Ισραήλ συλλαμβάνει Παλαιστίνιους δημοσιογράφους σε αριθμούς ρεκόρ και χρησιμοποιεί διοικητικά μέτρα για να τους κρατά πίσω από τα κάγκελα, στερώντας έτσι όχι μόνο πολύ απαραίτητες πληροφορίες από την περιοχή, αλλά και τις παλαιστινιακές φωνές για τη σύγκρουση. Εάν το Ισραήλ θέλει να ανταποκριθεί σε αυτό που ισχυρίζεται, ότι είναι η μόνη δημοκρατία στη Μέση Ανατολή, πρέπει να απελευθερώσει τους κρατούμενους Παλαιστίνιους δημοσιογράφους και να σταματήσει να χρησιμοποιεί στρατιωτικά δικαστήρια για να τους κρατά χωρίς στοιχεία».
Carlos Martínez de la Serna, Επιτροπή Προστασίας των Δημοσιογράφων (CPJ)
«Αυτή τη στιγμή τα λόγια είναι ανεπαρκή. Η πόλη έχει ισοπεδωθεί -σπίτια, καταστήματα, κοινότητες καταστράφηκαν. Οι γονείς ρισκάρουν τη ζωή τους για να βρουν κάτι που μπορούν να φάνε τα παιδιά τους. Τα παιδιά στέκονται στην ουρά για ώρες για να φέρουν πίσω τρόφιμα για την οικογένειά τους.
Η ομάδα μας στη Γάζα μίλησε με μια μητέρα, τη Νουρ, της οποίας η οικογένεια αναγκάστηκε να φύγει τρεις φορές. Έχουν τέσσερα παιδιά -το μεγαλύτερο είναι 10 χρόνων, το μικρότερο είναι ένα μωρό. Τώρα ζουν στο Khan Younis, στα ερείπια του σπιτιού τους. Χωρίς ανθρωπιστική βοήθεια δεν θα είχαν φαγητό. Για να επιβιώσει όλη η οικογένεια, ακόμη και τα παιδιά, περνούν τις μέρες τους στην ουρά για νερό, ψωμί και ζεστά γεύματα. “Όταν ο γιος μου λέει ότι πεινάει, τον κοιτάζω και κλαίω”, μας είπε. Η Νουρ ξέρει ότι η ζωή πρόκειται να γίνει ακόμα πιο δύσκολη τώρα που έρχεται ο χειμώνας».
Halcyon Garrett, Παγκόσμιο Πρόγραμμα Τροφίμων του ΟΗΕ
«Οι Παλαιστίνιοι είναι οι νέοι Εβραίοι -υφίστανται διακρίσεις, καταπιέζονται, διώκονται και σφαγιάζονται μπροστά σε έναν αδιάφορο και σιωπηλό, αν όχι χαρούμενο, κόσμο.
Παραφράζοντας τον Max Nordeau (σ.σ. σιωνιστής ηγέτης, 1849- 1923): οι Παλαιστίνιοι δεν μισούνται λόγω των κακών τους ιδιοτήτων, αλλά τους αποδίδονται κακές ιδιότητες επειδή τους μισούν. Η καταπολέμηση του ρατσισμού, σε όλες του τις εκφάνσεις, επιβάλλεται!»
Ofer Cassif, μέλος της Κνεσέτ, βουλευτής του συνασπισμού Hadash–Ta’al
«Επικεντρώστε τις προσπάθειές σας στη δίωξη των Ισραηλινών εγκληματιών πολέμου, στην εφαρμογή ενταλμάτων σύλληψης και στο μποϊκοτάζ, την επιβολή κυρώσεων και την απομόνωση του κράτους κατοχής διεθνώς. Εντείνετε τις πιέσεις για την έναρξη πρακτικών μέτρων για την εφαρμογή των ψηφισμάτων διεθνούς νομιμότητας, με κυριότερο το δικαίωμα του λαού μας να ιδρύσει το ανεξάρτητο, πλήρως κυρίαρχο παλαιστινιακό κράτος του στα εδάφη που κατέλαβε το 1967, με πρωτεύουσα την Ιερουσαλήμ, και να διασφαλίσει την επιστροφή των προσφύγων στις εστίες τους σύμφωνα με το ψήφισμα 194 του ΟΗΕ».
Κόμμα Παλαιστινιακού Λαού
«Κάθε μέρα, από την έναρξη του καταστροφικού πολέμου του Νετανιάχου, σκοτώνονται 33 Παλαιστίνια παιδιά. Μέχρι σήμερα, πάνω από 13.000 παιδιά στη Γάζα έχουν δολοφονηθεί, ενώ αμέτρητα άλλα παραμένουν αγνοούμενα ή βαριά τραυματισμένα. Αυτή η ανθρωπιστική καταστροφή εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια του κόσμου, με μαζική λιμοκτονία, ανηλεείς βομβαρδισμούς και κατάφωρες παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου —όλα σε μεγάλο βαθμό αποσιωπήθηκαν.
Τώρα, περισσότερο από ποτέ, δεν μπορούμε να μείνουμε σιωπηλοί. Είναι καθήκον μας να υποστηρίξουμε τους Παλαιστίνιους και να απαιτήσουμε να σταματήσει αυτή η καταστροφή, όπου κι αν βρισκόμαστε και ό,τι κι αν κάνουμε».
Ομάδα της Αριστεράς στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο
