Σύμφωνοι: η Ανόρθωση μπορούσε να πανηγύριζε δεύτερη σερί νίκη με ανατροπή αν το τακουνάκι του Ίλιεφ (89’) ή αν κεφαλιά του Λόπες (90’+4) κατέληγαν στα δίχτυα του Επασί. Όμως, κακά τα ψέματα, θα επρόκειτο για ποδοσφαιρική αδικία. Η Καρμιώτισσα κυριάρχησε της «Μεγάλης Κυρίας», προηγήθηκε, έχασε σπουδαίες ευκαιρίες, με αποκορύφωμα τα δύο δοκάρια και την κεφαλιά του Κβίρκβια που απέκρουσε εντυπωσιακά ο Ζίφκοβιτς και ήταν η ομάδα που έφθασε πιο κοντά στη νίκη.
Η ομάδα της Αμμοχώστου γι’ άλλο ένα παιχνίδι παρουσίασε προβληματική εικόνα. Αργή, με αδυναμία στην κυκλοφορία της μπάλας και την παραγωγή ευκαιριών. Δεν είχε καν πλάνο για να κρύψει τις αδυναμίες της. Η συνύπαρξη των Αρτυματά και Κριχόβιακ στη μεσαία γραμμή για ακόμη μια φορά αποδείχθηκε ανοικτή πληγή για τους κυανόλευκους, οι οποίοι ήταν τουλάχιστον μία ταχύτητα πιο αργοί από τον αντίπαλο. Και σε ατομικό και σε ομαδικό επίπεδο. Και χωρίς ταχύτητα στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, «κλάφτα Χαράλαμπε»!
Ο Πολωνός μέσος, όχι μόνο δεν θυμίζει τον ποδοσφαιριστή που διακρίθηκε στα γήπεδα της Ευρώπης σε σωματειακό και εθνικό επίπεδο, αλλά αδυνατεί να ανταποκριθεί στα βασικά. Ο Πόθο τον πέρασε σαν σταματημένο στο γκολ της Καρμιώτισσας, ενώ- όπως και ο Αρτυματάς- δείχνει να δυσκολεύεται στον δημιουργικό τομέα.
Μέσα σε αυτό το σκηνικό ο Μάουρο Καμορανέζι απέσυρε τον μοναδικό μέσο (Ανδρέα Χρυσοστόμου) με ικανότητα στην παραγωγή φάσεων και κάπως έτσι οι επιθέσεις της Καρμιώτισσας διαδέχονταν η μία την άλλη και η Ανόρθωση γινόταν απειλητική μόνο από στατικές φάσεις και εμπνεύσεις ορισμένων ποδοσφαιριστών.
Ο Μάουρο Καμορανέζι στο ντεμπούτο του έδειξε ότι χρειάζεται χρόνο για να μάθει καλά το ρόστερ του και πολύ περισσότερο επιβάλλεται να αλλάξει πολλά για να μπορέσει η Ανόρθωση να βελτιωθεί και να σταθεροποιηθεί σε καλό επίπεδο απόδοσης.
