Η 14η Δεκεμβρίου 1955 αποτελεί ορόσημο στην ιστορία της κυπριακής Αριστεράς και ειδικότερα του ΑΚΕΛ, καθώς σηματοδοτεί την έναρξη της εκστρατείας της βρετανικής αποικιοκρατίας εναντίον του κόμματος, το οποίο τέθηκε εκτός νόμου. Στη διάρκεια αυτής της εκστρατείας, η αποικιοκρατική κυβέρνηση εξαπέλυσε μια μαζική επιχείρηση συλλήψεων και διώξεων, με στόχο να σιγήσει τη φωνή της κυπριακής Αριστεράς, η οποία αγωνιζόταν για τα συμφέροντα του λαού και της Κύπρου.
Κατά τη διάρκεια των επιδρομών σε όλη την Κύπρο, 135 ηγετικά στελέχη του ΑΚΕΛ συνελήφθησαν, μεταξύ των οποίων ο Εζεκίας Παπαϊωάννου. Παράλληλα, εκδόθηκε διάταγμα από τον Βρετανό κυβερνήτη με το οποίο τέθηκαν εκτός νόμου το ΑΚΕΛ, η Ένωση Αγροτών Κύπρου (ΕΑΚ), η Παγκύπρια Οργάνωση Δημοκρατικών Γυναικών (ΠΟΔΓ), η Ανορθωτική Οργάνωση Νεολαίας (ΑΟΝ), καθώς και οι εφημερίδες «Νέος Δημοκράτης», «Ανεξάρτητος», «Εμπρός» και η τ/κ «Ινκιλαπτσί».
Η προγραφή του ΑΚΕΛ αποδεικνύει ότι το κόμμα υπήρξε η γνήσια φωνή της αντίστασης κατά της αποικιοκρατίας και αποτέλεσε το σημαντικότερο εμπόδιο στα σχέδια των βρετανών για τη μετατροπή της Κύπρου σε ΝΑΤΟϊκή βάση.
Οι δεκαετίες που ακολούθησαν σημαδεύτηκαν από συνεχείς επιθέσεις κατά του ΑΚΕΛ, τόσο από την αποικιοκρατία όσο και από την ακροδεξιά τρομοκρατία. ΑΚΕΛιστές, συνδικαλιστές της ΠΕΟ και άλλοι πολίτες βρέθηκαν στο στόχαστρο της εξουσίας. Αξιοσημείωτο είναι ότι το ΑΚΕΛ παρέμεινε εκτός νόμου ακόμα και μετά την υπογραφή των Συμφωνιών Ζυρίχης-Λονδίνου, την επιστροφή του Μακαρίου και την αμνηστία στα στελέχη της ΕΟΚΑ. Παράλληλα, οι πρωθυπουργοί Ελλάδας και Τουρκίας, Καραμανλής και Μεντερές, συμφώνησαν μυστικά για την ποινικοποίηση της κομμουνιστικής δράσης και την ένταξη της Κύπρου στο ΝΑΤΟ.
Παρ’ όλα αυτά, το ΑΚΕΛ παρέμεινε ισχυρό και ενωμένο, ριζωμένο στη συνείδηση του κυπριακού λαού ως δύναμη αγώνα και ελευθερίας. Το μεγαλειώδες συλλαλητήριο του Ιουνίου 1959, με τη συμμετοχή χιλιάδων πολιτών, κατέληξε στην άρση της προγραφής του ΑΚΕΛ.
Οι θυσίες, οι αγώνες και η αφοσίωση των μελών του ΑΚΕΛ αποτέλεσαν πολύτιμη παρακαταθήκη στην ιστορία του κόμματος, γράφοντας ακόμα μία λαμπρή σελίδα στην ιστορία της κυπριακής Αριστεράς.
